mércores, 25 de marzo de 2015

NOVAS SOBRE O NOSO HORTO

NOVAS SOBRE O NOSO HORTO

A nosa corresponsal no horto urbán Laura envíanos esta crónica sobre o estado actual do noso horto.

HORTO, HORTIÑO QUE AS PLANTAS MEDREN E MEDREN

Seguro que vós preguntades porque fago un conxuro de plantas. Lembrades aquela vez que falamos do noso horto urbán?-Si, si neste mesmo blog- Pois... xa sementamos, plantamos e transplantamos.
Tiñamos sementes de moitas cousas, as primeiras foron unhas cenorias e uns porros, despois conseguimos uns tomates cherry. Logo, no Entroido Adriana trouxo unha cebola para axudar ao noso horto a volverse máis grande. No mesmo día eu deixei dúas patacas pola mesma razón que a miña compañeira. Plantamos case todo o anterior. Tivemos que tirar a maioría das cenorias e porros porque despois de transplantar uns poucos, os restantes morreron.
Para poder plantar a nosa profesora tivo que grampar unhas teas especiais, para que cando transplantáxemos algo, non sé nos caera polo oco do noso “horto” (Lembrade que o noso horto é un precioso palet amarelo).
É moi satisfactorio ver como medran. A min gústame moito ser “agricultora”.
A ver se o meu conxuro funciona e conseguimos que as nosas plantas sexan as mellores ou que estéan boísimas

Laura

venres, 13 de marzo de 2015

E DE NOVO...CON TODOS NÓS....AS.... MUSAAAAAASSSSSS!!!!!!!

E NE NOVO...CON TODOS NÓS....AS.... MUSAAAAAASSSSSS!!!!!!!


Estes días estamos de noraboa,as MUSAS da inspiración visitaron desta vez a Laura. 
Co mesmo comenzo da historia de Noelia ela creou esta bonita historia. 
Disfrutade coa súa lectura.



Salí de casa muy temprano, antes del amanecer,antes de que los perros despertaran, antes del que el rocío dejase de humedecer los campos.Me levanté de la cama, me puse la ropa que había dejado preparada la noche anterior y bajé con sigilo por las escaleras, conteniendo el aliento.Había tres peldaños que crujían, así que los pisé con extrema precaución, procurando hacer el menor ruido posible.
Nadie sabía mi secreto, ni quería que se revelara, era sólo mío. La verdad, es que en principio, no sabía si había sido un sueño o no. Así que, fui al bosque a comprobarlo.
Cuando llegué, me planté delante de un roble gigante y empecé a hablarle, él me respondió y casi me caigo al suelo de la sorpresa. ¡Era cierto!¡No lo había soñado!. Era capaz de hablar con las plantas. Desde ese momento me pasaba gran parte del día en el bosque. Los árboles se habían vuelto mis amigos.
Un día, el roble gigante me contó algo muy triste: ¡estaban a punto de cortar todo el bosque! La verdad es que se veían los árboles cada vez más feos, las hojas más secas y de un color gris muy raro. Immediatamente, le pregunté porque estaban así, y el me contestó que era porque tenían una plaga de “mosquites grisis” y que lo único que podía salvarles era usar agua de lo alto del Teide.
Decidí llamar a mi amigo Manuel (que es escalador profesional) para que me la consiguiera.
Unos días después recibí un gran paquete (lo esperaba cada día con más ansiedad),lo abrí con gran entusiasmo,y...¡Ahí estaba!
Fui al bosque, le eché un poco de agua a cada árbol. Mi ayuda sirvió para salvar el bosque. Desde ese momento me convertí en...

¡GREEN PROTECTOR!


Laura




venres, 6 de marzo de 2015

VISITA DESDE ORIENTE

VISITA DESDE ORIENTE

Hoxe tivemos unha visita curiosa. Despois do recreo veu á nosa clase un neno de primeiro que se chama Bruno.
Viña coa intención de contarnos algo e estivo a piques de non facelo, xa que, ao chegar á porta e vernos a todos mirando cara él... bueno que lle dou un pouco de medo.
Temos que dicir que para nós foi unha sorpresa tamén xa que a profe non dixera nada.
Antes de que marchara invitámolo a ver os nosos peixes e o resto da clase. 
Non sabemos se foron os peixes ou que ao entrar na clase confiouse, o caso é que acabou contándonos cousas moi interesantes acerca dunha viaxe que fixo fai pouco.
Escoitade, escoitade porque merece a pena...